Οφθαλμολογικός έλεγχος

Κατά τον τυπικό οφθαλμολογικό έλεγχο μετράται η οπτική οξύτητα των ασθενών, η οποία ιδανικά πλησιάζει τα 10/10. Στις περιπτώσεις που η οπτική οξύτητα χωρίς διόρθωση δεν είναι υψηλή γίνεται προσπάθεια βελτίωσής της με διορθωτικά γυαλιά. Αν πάλι η οπτική οξύτητα δε διορθώνεται ο οφθαλμίατρος οφείλει να διερευνήσει άλλα τυχόν παθολογικά αιτία ( καταρράκτης, ωχροπάθεια κτλ).

Έπειτα μετράται η ενδοφθάλμια πίεση, της οποίας τα αποδεκτά φυσιολογικά όρια είναι κάτω από 20. Στις περιπτώσεις όπου η ενδοφθάλμια πίεση ξεπερνά το 25 οι ασθενείς οφείλουν να υποβάλλονται σε γλαυκωματίκο έλεγχο (οπτικά πεδία, παχυμετρία κερατοειδούς).

Η οφθαλμολογική εξέταση ολοκληρώνεται με τον κλινικό έλεγχο του οφθαλμιάτρου, όπου οι οφθαλμοί του ασθενούς εξετάζονται υπό μεγέθυνση με τη βοήθεια της σχησμοειδούς λυχνίας. Κατά τη διαδικασία αυτή ο οφθαλμίατρος επισκοπεί τα πρόσθια μόρια του οφθαλμού ( βλέφαρα, επιπεφυκότας, κερατοειδής, ίριδα και κρυσταλλοειδής φακός), καθώς επίσης και τα οπίσθια τα μόρια του οφθαλμού-βυθοσκόπηση (αμφιβληστροειδής, ωχρά κηλίδα και οπτικό νεύρο). Για να επιτευχθεί η βυθοσκόπηση οι ασθενείς υποβάλλονται σε μυδρίαση με χρήση κολλυρίων (άνοιγμα της κόρης), το οποίο επηρεάζει την όραση τους για μερικές ώρες.

Στις περιπτώσεις που παρατηρείται παθολογικό εύρημα ο ασθενής υποβάλλεται σε περαιτέρω απεικονιστικές εξετάσεις ( οπτικά πεδία, OCT κτλ) ή σε λειτουργικές εξετάσεις, όπως είναι το οπτικό πεδίο.